Milton Friedman | |
Milton Friedman in 2004
| |
Gebore | Brooklyn, New York | 31 Julie 1912
---|---|
Oorlede | 16 November 2006 (op 94) San Francisco, Kalifornië |
Nasionaliteit | Verenigde State |
Vakgebied | Ekonomie, statistiek, outeur |
Instelling(s) | Hoover-instelling (1977–2006) Columbia Universiteit (1964–65) Universiteit van Chicago (1946–77) Columbia Universiteit (1937–41; 1943–45) Nasionale Buro vir Ekonomiese Ondersoek (1937–40) |
Alma mater | Columbia Universiteit (PhD 1946) Universiteit van Chicago (MA 1933) Rutgers Universiteit (BA 1932) |
Bekend vir | Prysteorie, Monetarisme, Toegepaste makro-ekonomie, Swewende wisselkoerse, Permanente inkomste-hipotese Militêre opslag, Friedman-toets |
Beïnvloed deur | Adam Smith, John Stuart Mill, Irving Fisher, Thomas Paine, Frank Knight, Simon Kuznets, Jacob Viner, Harold Hotelling, Arthur F. Burns, Friedrich Hayek, Homer Jones, Henry Calvert Simons, George Stigler, Henry Schultz, Henry George |
Invloed op | Margaret Thatcher, Gary Becker, Augusto Pinochet, Mart Laar, Alan Greenspan, Anna Schwartz, Ben Bernanke, J. Bradford DeLong, Thomas Sowell, Herbert Stein, Harry Markowitz, Phillip D. Cagan, Hernando de Soto Polar, William F. Buckley, Jr., David D. Friedman, Scott Sumner, Ted Cruz, Ronald Reagan, Ron Paul, Rand Paul; Cato Institute, Chicago Boys, Fraser Institute |
Toekennings | Nasionale Medalje van Wetenskap (1988) Presidensiële Medalje van Vryheid (1988) Nobelprys vir Ekonomiese Wetenskappe (1976) John Bates Clark-medalje (1951) |
Handtekening |
Milton Friedman (31 Julie 1912 – 16 November 2006) was 'n beroemde Amerikaanse ekonoom. Hy het baie in die teorie van monetarisme belanggestel. Volgens monetarisme het die bedrag geld wat deur die regering gedruk word 'n groot effek op 'n land se hele ekonomie. Hy ondersteun die idee dat die regering elke jaar dieselfde lae koers van geld moet druk, eerder as verskillende bedrae elke jaar. In 1976 is die Nobelprys vir Ekonomiese Wetenskappe "vir sy prestasies op die gebied van verbruiksanalise, monetêre geskiedenis en teorie en vir sy demonstrasie van die kompleksiteit van stabiliseringsbeleid" aan hom toegeken.[1]